Protetyka na implantach

Implantoprotetyka stomatologiczna zajmuje się odbudową uzębienia na implantach. Pozwala ona na osiągnięcie trwałego efektu estetycznego i na poprawę zaburzonego funkcjonowania narządu żucia.

Leczenie implantoprotetyczne umożliwia odbudowanie braku pojedynczego zęba lub zębów za pomocą koron umocowanych na implantach. W gabinetach Stomatologia dr Pańczyk wykonujemy uzupełnienia za pomocą koron protetycznych, mostów protetycznych lub protez typu overdenture.

Sposób dbania o higienę uzupełnień protetycznych na implantach nie różni się od sposobu utrzymywania higieny własnych zębów. W przypadku uszkodzenia korony na implancie zawsze może zostać ona ściągnięta, a na jej miejsce można wykonać nową koronę. Nie wpływa to na trwałość implantu.

Korony protetyczne na implantach

Leczenie takie jest najczęściej stosowanym leczeniem implantologicznym. Jego główną zaletą w porównaniu do metody alternatywnej czyli odbudowy braku zęba za pomocą mostu protetycznego jest brak konieczności szlifowania sąsiednich zdrowych zębów pacjenta.

Aby wykonać koronę protetyczną trwale połączoną z implantem, po zainstalowaniu śruby gojącej, przeprowadzane są następujące procedury:

1 ETAP: Po upływie 14 dni od momentu założenia śrub gojących dziąsło jest już wygojone, lekarz stomatolog odkręca śruby gojące i przykręca do implantu tzw. transfery wyciskowe, ich zadaniem jest dokładne określenie pozycji implantu w przyszłym modelu odlewanym przez technika, po umieszczeniu transferów lekarz pobiera wyciski.

2 ETAP: Technik protetyczny odlewa w laboratorium model i umieszcza w nim analogi implantów. Następnie na tak przygotowanym modelu przykręca łączniki protetyczne i na nich przygotowuje korony porcelanowe.

3 ETAP: Na ostatniej wizycie lekarz stomatolog przykręca łączniki protetyczne do implantu i po sprawdzeniu dopasowania całej konstrukcji cementuje korony na stałe.

Mosty protetyczne na implantach

Mosty protetyczne na implantach to leczenie implantoprotetyczne umożliwiające odbudowanie braków zębowych za pomocą mostu protetycznego umocowanego na implantach. Leczenie takie umożliwia uzupełnienie braków zębowych za pomocą mostu w sytuacji, gdy brak jest naturalnych zębów filarowych. Aby wykonać most protetyczny trwale połączony z implantem, po zainstalowaniu śrub gojących przeprowadzane są następujące procedury:

2 ETAP: Technik protetyczny odlewa w laboratorium model i umieszcza w nim analogi implantów, następnie na tak przygotowanym modelu przykręca łączniki protetyczne i na nich przygotowuje most protetyczny.

3 ETAP: Na ostatniej wizycie lekarz stomatolog przykręca łączniki protetyczne do implantu i po sprawdzeniu dopasowania całej konstrukcji cementuje most na stałe.

Protezy overdenture

Bezzębie stanowi szczególnie ważne wskazanie do leczenia implantologicznego. U pacjentów użytkujących całkowite protezy dolne występuje często problem z nadmierną ruchomością protezy. Wynika to z uwarunkowań anatomicznych bezzębnej żuchwy i dla wielu osób stanowi dużą uciążliwość. Wprowadzenie implantów stanowi łatwy i stosunkowo tani sposób poprawy utrzymania protezy. Proteza całkowita umieszczona na zaczepach kulowych na implantach wykazuje znacznie lepsze umocowanie i brak ruchomości niż zwykła proteza całkowita. Dzięki temu rozwiązanie jest bardzo komfortową i coraz częściej stosowaną alternatywą dla pacjentów z bezzębiem. W przypadku protezy dolnej zwykle wystarczające jest wszczepienie 2 implantów, w górnej przynajmniej 4.

Aby wykonać protezę typu overdenture na implantach, po zainstalowaniu śrub gojących przeprowadzane są następujące procedury:

1 ETAP: Po upływie 14 dni od momentu założenia śrub gojących dziąsło jest już wygojone, lekarz stomatolog odkręca śruby gojące i przykręca do implantu tzw. transfery wyciskowe, ich zadaniem jest dokładne określenie pozycji implantu w przyszłym modelu odlewanym przez technika. Po umieszczeniu transferów lekarz pobiera wyciski.

3 ETAP: Na ostatniej wizycie lekarz stomatolog przykręca łączniki protetyczne do implantu i sprawdza dopasowanie całej konstrukcji.

Informacje dla pacjenta po zabiegu

W okresie 2-3 dni po zabiegu w zależności od jego rozległości może utrzymywać się obrzęk w miejscu implantacji. Aby zmniejszyć jego zasięg i zapewnić prawidłowe gojenie rany pozabiegowej lekarz stomatolog przepisuje odpowiednie leki.

Wskazania po zabiegu wszczepienia implantów.

Po zabiegu należy zrobić zimny okład na twarz.
Picie i jedzenie jest możliwe po odzyskaniu pełnego czucia w znieczulanej okolicy.
Przez tydzień po zabiegu nie palić papierosów, nie pić gorących napojów i alkoholu.
Przyjmować zalecone przez lekarza leki.
Unikać twardych i gorących potraw, nie żuć jedzenia w okolicy wszczepu.
Należy unikać wysiłku (nie schylać się, nie dźwigać ciężarów, nie uprawiać sportu, nie korzystać z sauny).
Podczas snu zaleca się przyjmowanie pozycji z wysoko ułożoną głową.
Okolica gdzie zostały wprowadzone implanty musi być utrzymana w czystości poprzez płukanie solą fizjologiczną po każdym posiłku przez 14 dni.
Regularnie czyścić pozostałe zęby, oszczędzać jednak okolicę wszczepu. Używać wyłącznie ręcznej, bardzo miękkiej, szczoteczki do zębów.
Nie wolno użytkować protez przez 12 – 14 dni, po tym okresie proteza musi być dostosowana do nowych warunków.
Po 7 dniach od implantacji należy zgłosić się do gabinetu w celu zdjęcia szwów.

Pierwsze dwa tygodnie gojenia mają znaczny wpływ na powodzenie całego procesu leczenia, dlatego prosimy o dokładne przestrzeganie zaleceń.

Przebieg leczenia implantologicznego

Przed przystąpieniem do zabiegu wszczepienia implantu, przeprowadzana jestszeroka diagnostyka kliniczna i radiologiczna celem określenia możliwości implantacji i określenia planu postępowania dostosowanego indywidualnie do każdego pacjenta.

Podczas badania klinicznego lekarz ocenia stan jamy ustnej pacjenta:

Tkanki miękkie – stan błony śluzowej (grubość, kolor, ruchomość),
Uzębienie – próchnica, ruchomość,
Przyzębie – krwawienie, kieszonki dziąsłowe,
Stan zgryzu,
Obszary bezzębne – szerokość i wysokość wyrostków zębodołowych,
Poziom higieny jamy ustnej – płytka nazębna, kamień i osad nazębny.

Wypełniana jest również ankieta dotycząca ogólnego stanu zdrowia pacjenta, w celu wykluczenia przeciwwskazań do zabiegu implantologicznego.

Pacjent otrzymuje także skierowanie na wykonanie następujących badań laboratoryjnych:

Morfologia z rozmazem
OB
Czas krwawienia
Czas krzepnięcia
Płytki
Cukier
Wapń , sód i potas w surowicy

Przed wszczepieniem implantu konieczne jest także wykonanie diagnostyki radiologicznej. Jest ona podstawowym i najistotniejszym badaniem decydującym o powodzeniu leczenia implantologicznego. Zdjęcie pantomograficzne /panoramiczne/ pozwala ocenić warunki kostne do wprowadzenia implantów dentystycznych oraz umożliwia wykonanie dokładnych pomiarów. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie tomografii komputerowej szczęk. Pozwala ono na bardzo dokładny pomiar wysokość i szerokość wyrostka zębodołowego. Badanie to w sposób maksymalny pozwala na prawidłowe zaplanowanie zabiegu wszczepienia implantów dentystycznych.

Brak przeciwwskazań pozwala na zaplanowanie zabiegu. Ustalona zostaje metoda implantacji i sposób odbudowy protetycznej. Na tym etapie tworzony jest też kosztorys leczenia implantologicznego. Określony zostanie przybliżony czas trwania terapii. Pacjent uzyskuje informacje jakie są wskazania po zabiegu, omówione są również kwestie ewentualnych powikłań i odpowiedzialności spoczywającej zarówno po stronie lekarza jak i pacjenta. Po akceptacji planu leczenia, pacjent dostaje do podpisania kosztorys oraz ,,zgodę na zabieg”.

Zabieg chirurgiczny trwa zwykle od 30 minut do 2 godzin. Pacjent pozostaje w gabinecie około godziny dłużej (pół godziny przed i po zabiegu).

Zabieg wszczepiania implantów rozpoczyna się od nacięcia i odwarstwienia błony śluzowej z pola operacyjnego. Następnie jest nawiercany otwór (otwory) specjalnym zestawem wierteł i wprowadzany implant.

Zabieg kończy się zszyciem odwarstwionej śluzówki. Po zabiegu implantacji pacjent powinien zgłosić się na wizyty kontrolne. O ich ilości i terminach decyduje lekarz, zwykle jest od 2 do 5 takich wizyt, zdjęcie szwów następuje zwykle po 7 do 10 dniach od zabiegu.

Implant pozostaje w kości przez okres 3 – 6 miesięcy. W tym czasie przechodzi okres osteointegracji, podczas którego dochodzi do wytworzenia połączenia kości z implantem. Kiedy integracja dobiegnie końca implant jest mocno zakotwiczony w kości i może stanowić element mocujący dla planowanej pracy protetycznej. Przez ten okres w zależności od wskazań estetycznych i możliwości funkcjonalnych lukę w uzębieniu uzupełnia się za pomocą mostów adhezyjnych lub standardowych protez akrylowych.

Po okresie osteointegracji małym nacięciem odsłania się górną część implantu, usuwa się śrubę pokrywającą i nakłada się na nią śrubę gojącą na okres około 2 tygodni.

Na następnej wizycie usuwa się śrubę gojącą, przykręca łącznik, który stanowił trzon dla pracy protetycznej. Pacjent jest gotowy do leczenia protetycznego.

Zabieg implantacji nie jest bolesny. W zupełności wystarczające jest znieczulenie takie jak podczas usuwania zęba. Zupełnie niepotrzebna jest tu narkoza, czyli znieczulenie ogólne. Przygotowanie pacjenta do zabiegu nie różni się od typowych zabiegów chirurgicznych.

Niekiedy zdarza się, że zabieg implantologiczny nie jest możliwy ze względu na zanik kości po usunięciu zębów. Innym miejscowym ograniczeniem jest usytuowanie dna zatoki szczękowej i kanału żuchwy, w którym przebiegają naczynia i nerwy. W wielu sytuacjach możliwe jest zastosowanie sterowanej regeneracji kości, co wiąże się z koniecznością zastosowania substytutów kości (różnych preparatów „sztucznej kości”) i błon zaporowych (osłaniających przeszczep kostny). Sterowana regeneracja kości wydłuża leczenie i podnosi jego koszt, ale umożliwia wprowadzenie implantu w optymalnym miejscu, a w wielu przypadkach czyni implantację w ogóle możliwą. Najczęściej po 4-5 miesiącach po zabiegu sterowanej regeneracji kości dokonuje się wszczepu implantu. Więcej o odbudowie kości i podniesieniu dna zatoki w zakładce chirurgia.

Istnieje niewielki odsetek przypadków, kiedy implant nie integruje się z kością bez ewidentnych przyczyn. Ryzyko w dużej mierze uzależnione jest od okolicy, w której dokonuje się implantacji. Najczęstszą przyczyną niepowodzenia jest ropienie rany wywołane bakteriami z jamy ustnej. Statystyki wskazują, że ponad 96% zabiegów kończy się sukcesem. Na szczęście niepowodzenie nie przekreśla jeszcze ostatecznego wyniku leczenia. W takiej sytuacji po odczekaniu pewnego czasu ponownie wykonuje się zabieg zwykle osiągając zamierzony cel.

Przeciwwskazania do leczenia implantologicznego

Przy zabiegu wszczepiania implantu, tak jak w przypadku innych zabiegów chirurgicznych istnieją pewne przeciwwskazania. Możemy je podzielić na bezwzględne, czyli takie, które wykluczają możliwość leczenia implantologicznego i względne czyli takie, które możemy zlikwidować aby implantacja była możliwa.

Przeciwwskazania bezwzględne:

ciężkie choroby psychiczne
niewyrównana cukrzyca
zaburzenia hematologiczne
totalny brak nawyków higienicznych
skrajne przypadki atrofii zaniku tkanki kostnej
czynna choroba nowotworowa
cukrzyca nie dająca się ustabilizować
osteoporoza
AIDS, alkoholizm, narkomania

Przeciwwskazania względne:

wiek pacjenta – dzieci i młodzież poniżej 16. roku życia, kiedy nie jest zakończony proces wzrostu, nie mogą zostać poddani zabiegowi umieszczenia implantów, ponieważ ich kościec nie jest jeszcze w pełni rozwinięty
choroby układu krążenia
choroba reumatyczna
choroby nerek
choroby wątroby
schorzenia endokrynologiczne
cukrzyca dająca się ustabilizować
zła higiena jamy ustnej
choroby przyzębia
wady zgryzu
ciąża – kobietom w ciąży nie wszczepiamy implantów
palenie papierosów

Wskazania do leczenia implantologicznego

Braki zębowe, nawet pojedyncze, należy uzupełniać możliwie jak najszybciej od momentu utraty zęba. Utrata nawet jednego zęba może prowadzić do niekorzystnych następstw dla całego układu żucia. Może dojść do wędrówki zębów sąsiednich (przechylanie, obracanie się) i „wydłużania się” zębów przeciwstawnych. To wszystko może doprowadzić do utraty kolejnych zębów. Inne powikłania to: zmiany w stawach skroniowo-żuchwowych, objawiające się porannymi bólami mięśni twarzy i głowy w okolicach skroni, jak również zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego. Odrębnym problemem są niedostatki natury estetycznej: niepełny uśmiech, skrócenie dolnego odcinka twarzy, zapadnięcie się warg czy nasilone tworzenie się zmarszczek w okolicy ust.

Wskazania do zastosowania implantów są następujące:

bezzębie
braki międzyzębowe
brak zawiązka lub zawiązków zębów stałych
dla pacjentów po wszelkiego typu urazach np. wypadek komunikacyjny, kiedy dochodzi do utraty zębów
dla pacjentów, którzy dotychczas zmuszeni byli do noszenia ruchomych protez, które były dla nich wielkim dyskomfortem.

Zalety leczenia implantologicznego

Nowoczesne implanty to wiele korzyści dla Pacjenta. Dla osób które straciły jeden lub więcej zębów, tak jak miliony innych osób, nieprzyjemne konsekwencje tej straty są dobrze znane. Brak zębów jest bardzo krępujący, wiąże się z mniej atrakcyjnym wyglądem, zażenowaniem z powodu luźnej protezy, bólem, trudnościami z jedzeniem, mniej aktywnym stylem życia. Wybierając implanty można rozwiązać wszystkie te problemy.

Główne zalety implantów są następujące:

Doskonała estetyka. Dobrze wykonany implant jest nie do odróżnienia od naturalnych zębów i zapewnia naturalny wygląd uzębienia. Implanty przywracają pacjentowi piękny uśmiech i pewność siebie.
Zahamowanie procesu starzenia twarzy. Kiedy dochodzi do utraty zęba, w miejscu gdzie wcześniej był ząb dochodzi do zaniku kości szczeki i żuchwy. Może to powodować zmiany kształtu twarzy. Implant dentystyczny wszczepiony w miejscu utraconego zęba stymuluje rozwój i wzrost kości oraz zapobiega utracie cennej struktury wyrostka zębodołowego. Kształt szczęki i linia dziąseł pozostaje niezmieniona, co jest równoznaczne z zahamowaniem starzenia.
Lepsza funkcjonalność. Po całkowitym połączeniu (osteointegracji) implantów z kością, funkcjonują one tak dobrze jak zęby naturalne. Umożliwiają jedzenie dowolnych produktów i wyraźną mowę. Dzięki stałemu połączenia z kością, implanty eliminują dyskomfort ruchomych protez.
Lepsza higiena zębów. W przeciwieństwie do mostów i protez ruchomych, które wymagają specjalnej pielęgnacji, dbanie o implanty dentystyczne wymaga tylko regularnego szczotkowania, nitkowania oraz standardowych wizyt u stomatologa dwa razy w roku, czyli tak jak w przypadku naturalnych zębów.
Brak konieczności szlifowania sąsiednich zębów. W przypadku implantów, odbudowa jest niezależna od innych zębów. Gdy uzupełniamy brakujący ząb implantem, nie doszlifowuje się sąsiednich, często zdrowych zębów, co jest konieczne przy uzupełnieniach protetycznych.
Trwałość. Implanty zbudowane są z tytanu i dzięki temu są bardzo trwałe. Z odpowiednią pielęgnacją, implanty mogą przetrwać przez całe życie.